Η Εργατική Πρωτομαγιά, γνωστή και ως May Day, έχει τις ρίζες της στο Σικάγο της δεκαετίας του 1880. Η πόλη αυτή, σύμβολο του βιομηχανικού καπιταλισμού και των αγώνων της εργατικής τάξης, αποτέλεσε το σημείο ανάφλεξης για μια σειρά γεγονότων που άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία της εργασίας. Όμως, πίσω από τις αφίσες, τις πορείες και τις αιματοβαμμένες διαδηλώσεις, υπήρχε μια άλλη σκοτεινή πτυχή της κοινωνίας του Σικάγο. Μιλάμε για τον κόσμο των τυχερών παιχνιδιών στα live καζίνο.
Το Σικάγο των Αντιθέσεων
Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Σικάγο ήταν μια πόλη σε μετάβαση. Χιλιάδες μετανάστες και εργάτες συνέρρεαν για να εργαστούν σε εργοστάσια, σφαγεία και σιδηροδρομικές εταιρείες. Οι συνθήκες εργασίας ήταν εξοντωτικές: 12-16 ώρες την ημέρα, με ελάχιστες αμοιβές και χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα. Ο αγώνας για την καθιέρωση του 8ωρου ήταν η σπίθα που άναψε την εξέγερση του Χέιμαρκετ το 1886, το γεγονός που συνδέεται άρρηκτα με την Εργατική Πρωτομαγιά.
Παράλληλα, όμως, αναπτυσσόταν ένας υπόγειος κόσμος ψυχαγωγίας και διαφυγής, ο κόσμος στα νόμιμα καζίνο. Οι χαρτοπαικτικές λέσχες, οι παράνομοι στοιχηματισμοί σε ιπποδρομίες, τα «back room» παιχνίδια και οι κουλοχέρηδες στα καλύτερα καζίνο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της αστικής ζωής του Σικάγο.
Μέσο Διαφυγής
Για πολλούς φτωχούς εργάτες και μετανάστες, τα τυχερά παιχνίδια δεν ήταν μόνο ψυχαγωγία — ήταν ελπίδα. Σε μια εποχή όπου η οικονομική ανέλιξη ήταν σχεδόν αδύνατη, ένα καλό φύλλο στο πόκερ ή μια σωστή πρόβλεψη σε αγώνα μπορούσε να φέρει λίγα δολάρια παραπάνω. Σε αντίθεση με τους αγώνες δρόμου και τις απεργίες που απαιτούσαν συλλογική δράση, ο στοιχηματισμός έδινε την ψευδαίσθηση της ατομικής λύσης και της γρήγορης επιτυχίας.
Οι εργατικοί ηγέτες, ωστόσο, το αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό ή και εχθρότητα. Πολλοί πίστευαν ότι λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά, κρατώντας την εργατική τάξη σε μια παθητική κατάσταση, εξαρτώμενη από την τύχη αντί για την οργανωμένη δράση.
Ο Ρόλος της Μαφίας και της Διαφθοράς
Καθώς τα τυχερά παιχνίδια και το μπλακτζακ ανθούν, το ίδιο κάνει και η διαφθορά. Πολλές λέσχες προστατεύονταν από διεφθαρμένους πολιτικούς ή αστυνομικούς, ενώ σύντομα αναπτύχθηκαν και οι πρώτες μορφές οργανωμένου εγκλήματος, που θα κορυφώνονταν με τις συμμορίες της εποχής της Ποτοαπαγόρευσης.
Αυτή η διαπλοκή εξουσίας, διαφθοράς και εργατικής καταπίεσης καθιστά το Σικάγο του 1880-1920 μια πόλη αντιθέσεων — όπου η εργατική διεκδίκηση συνυπήρχε με την υπόγεια ελπίδα του στοιχήματος.
