Η ιστορία των online καζίνο, όπως και πολλών άλλων πτυχών της κοινωνικής ζωής, ήταν για αιώνες αυστηρά ανδροκρατούμενη. Στους πρώτους αιώνες λειτουργίας των χαρτοπαικτικών λεσχών και των λεγόμενων «σπιτιών του παιχνιδιού», η παρουσία των γυναικών είτε απαγορευόταν ρητά είτε περιοριζόταν στον ρόλο της συνοδού ή της ψυχαγωγού. Αυτό άρχισε να αλλάζει στα τέλη του 19ου αιώνα, με ένα ιστορικό παράδειγμα που έμελλε να ανοίξει τον δρόμο για τη συμμετοχή των γυναικών στον κόσμο των τυχερών παιχνιδιών. Φυσικά μιλάμε για το καζίνο του Μόντε Κάρλο στο Μονακό.
Εκεί όπου άλλαξε η ιστορία
Το καζίνο με μπλάκτζακ του Μόντε Κάρλο, που ιδρύθηκε το 1863, είναι ίσως το πιο διάσημο στην Ευρώπη και συνδέεται με την ιστορία της μοναρχίας του Μονακό, αλλά και της κοσμικής ζωής της εποχής. Ενώ αρχικά η είσοδος των γυναικών στα τραπέζια ήταν κοινωνικά ανεπιθύμητη, το 1872 το καζίνο του Μόντε Κάρλο έγινε το πρώτο καζίνο στην Ευρώπη που έδωσε επίσημα το δικαίωμα συμμετοχής στις γυναίκες ως παίκτριες.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε αίσθηση, καθώς θεωρήθηκε ριζοσπαστική για τα δεδομένα της εποχής. Μέχρι τότε, οι γυναίκες που βρίσκονταν εντός των αιθουσών καζίνο με φρουτάκια δωρεάν, συνήθως συνοδεύονταν από άνδρες ή εργάζονταν εκεί ως χορεύτριες, τραγουδίστριες ή συνοδοί. Η πολιτική του Μόντε Κάρλο ήταν επαναστατική γιατί αναγνώρισε στις γυναίκες το δικαίωμα να συμμετέχουν ισότιμα στο παιχνίδι, με τους ίδιους όρους.
H αντίδραση της κοινωνίας
Η κοινωνία της εποχής ήταν διχασμένη. Οι συντηρητικοί κύκλοι κατήγγειλαν την «ηθική χαλάρωση» του θεσμού, θεωρώντας ότι το καζίνο παραχωρούσε υπερβολικά δικαιώματα στο «ασθενές φύλο». Από την άλλη, οι πιο φιλελεύθεροι κύκλοι χαιρέτισαν την απόφαση ως βήμα προς την κοινωνική ισότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μόντε Κάρλο εμφανίστηκαν γρήγορα σημαντικές μορφές της εποχής, όπως η Σάρα Μπερνάρ, η Κολέτ και άλλες διάσημες γυναίκες της τέχνης και της διανόησης, οι οποίες έβλεπαν στα νόμιμα καζίνο έναν χώρο έκφρασης, αυτονομίας και – γιατί όχι – δύναμης.
Το παράδειγμα του Μόντε Κάρλο δεν άργησε να ακολουθηθεί. Μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες, καζίνο στην Ιταλία, την Αυστρία και τη Γαλλία άρχισαν να επιτρέπουν την ελεύθερη συμμετοχή γυναικών, και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, το φαινόμενο είχε παγιωθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αν και η ισότητα στη μεταχείριση δεν ήταν πάντοτε απόλυτη, το «παιχνίδι» είχε ήδη αλλάξει.
Το καζίνο του Μόντε Κάρλο δεν ήταν απλώς ένα πολυτελές σαλόνι τυχερών παιχνιδιών· υπήρξε το σημείο καμπής για την είσοδο των γυναικών σε έναν κόσμο που μέχρι τότε τις απέκλειε. Η κίνηση αυτή είχε όχι μόνο πολιτισμικό, αλλά και κοινωνικό χαρακτήρα – αποδεικνύοντας πως ακόμη και τα τραπέζια στη ρουλέτα μπορούν, υπό συνθήκες, να συμβάλλουν στην κοινωνική πρόοδο.
