Πρόσφατα ένα ειδησεογραφικό μέσο στη Ρουμανία αποφάσισε να κάνει έρευνα και να ανακαλύψει τις προλήψεις και τα προσωπικά τελετουργικά που έχουν διάφοροι παίκτες τυχερών παιχνιδιών.
Στο ρεπορτάζ του, επισκέφθηκε καζίνο στο Βουκουρέστι και παρατήρησε τους θαμώνες και κατέληξε πως υπάρχουν πολλές παράξενες τελετουργίες και προσωπικές δεισιδαιμονίες που συχνά αγγίζουν τα όρια του παραλόγου.
Αρχικά, κατέγραψε πως πολλοί τοποθετούσαν το ποντάρισμά τους πάντοτε με το ίδιο χέρι. Άλλοι που φυσούσαν τα ζάρια τρεις φορές πριν τα ρίξουν, ενώ οι δημοσιογράφοι του μέσου έμαθαν και για άτομα που φορούν το ίδιο εσώρουχο κάθε φορά που επισκέπτονται το καζίνο. Μια φορά, ένας κύριος έβαλε ένα μικρό αγαλματίδιο του Βούδα πάνω στο τραπέζι της ρουλέτας και το χάιδευε πριν από κάθε γύρισμα, είπαν ως μια από τις ιστορίες που τους έκανε μεγάλη εντύπωση.
Άλλος πελάτης απαιτούσε να του φέρνουν μόνο πράσινα ποτά, γιατί πίστευε πως το χρώμα του χρήματος θα του έφερνε τύχη. Μια γυναίκα, ντυμένη πάντα στα κόκκινα, έλεγε πως το χρώμα αυτό «καίει» την κακή ενέργεια. Και φυσικά, υπήρχε ο τύπος που μιλούσε στα φρουτάκια σαν να ήταν παλιά του φίλη: «Έλα, μωρό μου, δώσε μου κάτι καλό σήμερα».
Το αποκορύφωμα ήταν ένας παίκτης που, πριν ποντάρει, έκανε τρεις στροφές γύρω από τον εαυτό του και φιλούσε το δάχτυλο του ποδιού του. Όταν τον ρώτησαν γιατί, είπε με απόλυτη σοβαρότητα: «Έτσι ξυπνάω την τύχη μου».
Ένας άλλος, έριχνε αλάτι στο τασάκι που είχε δίπλα του προκειμένου να ξορκίσει τα κακά πνεύματα προτού ο κρουπιέρης γυρίσει τη ρουλέτα ή ο dealer του μοιράσει χαρτιά στο μπλάκτζακ. Ο ίδιος, μάλιστα, είχε κι άλλη μια… παραξενιά. Δεν έπινε τίποτα όσο γυρνούσε η ρουλέτα γιατί το θεωρούσε γρουσουζιά. Ό,τι έκανε ήταν αφού σταματούσε η μπίλια. Ποτέ πριν, ποτέ κατά τη διάρκεια.
